ژان آنري ديونا

مقايسه بكنين من رو با كلاس اجتماعي مرفه تر و آدم وار تر من سرم رو نمي اندازم پايين، در عوض سريع در ميام كه "سوپراناسيوناليستم! و آرياييم!" و اينطوري لا اقل يه جايي جزو "برترها" محسوب مي شم! نه خودمونيم مردم، كلا سوپراناسيوناليستي كه حرف بزنيم، خل و چل بودن ها. يكسري زور مي زدن تا سنن و روش هاي بهتر جامعه رو پيدا كنن و مثلا تو يونان مي شستن قصه در مي كردن از خودشون كه فلان پادشاه با مامانش خوابيد ببينيد چي شد يا افلاطون آتلانتيس از خودش در مياورد كه شاگردانش رو متنبه كنه، بعد يكسري دم مثلا يه مقاله رو مي گرفتن كه بله آريايي از همه بهتره و بعد نامردي هم نمي كردن اقوام شمال اروپا رو مي كردن آريايي! بعد هم ميليون ها نفر رو به كشتن مي دادن و خودشون رو هم. يا مثلا يكسري مي افتادن دنبال آتلانتيس مي گشتن اونقدر كه افلاطون به غلط كردن بيافته....

تو اين هير و بيري ديدن اون رشته اي كه تمدن رو پيش برده براي آدم متوسط مشكل مي شه. اون بنچ مارك هايي در تاريخ كه يك كوچولو تمدن جلو رفته رو بويژه آدم هايي كه با اصول تمدن مانوس هستند بايد بشناسند و بتونند نقل كنند. بديش اينه كه پرت و پلا زياد نوشتم ديگه حوصله ندارم باز كنم موضوعي كه مي خوام بگم رو.

ماجراي تشكيل صليب سرخ رو مي دونيد؟ يه بابايي سوييسي رفته بود پاچه خواري ناپلئون سوم يه جايي تو دورغوزآباد ديد جنگه و چند ده هزار نفري آخر جنگ زخمي و مرده افتاده بودن اون وسط، بيچاره وحشتزده شد نشست نوشت كه چه دهشتي بود و گفت يه گروه بي طرف هميشه باشه براي نعش كشي (من چرا اينجوري حرف مي زنم الان!!!؟) همه گفتن آفرين و كلي كف و سوت كه پس صليب سرخ درست كنيم. اين بابا هم تا آخر زندگيش مشغول برو دنبال اين وزير، اون وكيل شد تا همه ملل پايه باشن. اونقدر مشغول بود كه به كار اصلي و درآمدش يعني تجارت نرسيد و مالش ضايع شد. بعد هم سر جدل همكاري از همه جا رونده و مونده شد و فقير، تا در گمنامي يه وقتي كشف شد دوباره و اولين جايزه صلح نوبل رو گرفت. حقش بود؛ مي تونست از اول بره به مال و منالش برسه، پس پول جايزه دستمزد به حقي بود. بگذريم...اسم اين بابا Jean Henri Dunant بود. بريد از همون لينك ويكيپديا بخونين كه مثل آدميزاد نوشته، نه مثل ...
■