درباره ي فعال اجتماعي بودن

نه، من يك فعال اجتماعي به مفهوم مرسوم آن نيستم. اما احساسي را درباره اش مي شناسم. احساس اعتماد به نفس، احساس سربلند بودن، نه از ايراني بودن، بلكه از ايراني بودن --ايراني كه در شرايط زشتي است-- و در تلاش در جهت سلامت و بهبود آن بودن. احساس عجيبي است. شايد كاملا حقيقي نيست. اين احساس را احساس نمي كنيد؛ اين فضاي فكري و رفتار شما هنگامي برجسته مي شود كه در كنار يك فعال اروپايي قرار بگيريد. در كنار او، اگر ديدي حرفه اي به مشكلات دردآور كشور خود داريد و براي رفعش تلاش مي كنيد، موقعيتي، نه برتر از هموطن خود، اما ويژه و قابل احترام داريد. اين احساسات اما فقط متني است كه شما در آنيد. شما با مهارت ها و دانشي حرفه اي روي دغدغه اتان كار مي كنيد. زيرا مي بينيد زندگي شما چه اندازه با ان مشكلات گره خورده است. ■