اين چند پاراگراف براي افزودن يا جايگزين كردن يادداشت قبلي ام است. اين نوشته در معرض تغيير و ويرايش است.
كمپين و اسلام
از طرف ديگر از همان ابتدا كمپين خود را به تن فقه مي مالد. خانم غيرت درباره ي عدم تضاد اين تلاش با احكام شرع و علم و بزرگي فقهاي ايران سخن مي گويد. ديگر اعلام هاي اعضاي اصلي و پايگاه اينترنتي كمپين هم اشارات فراوان به نظرات مراجع، امكان فعاليت در بطن اسلام و عدم رويارويي با دين و بلكه همراهي با آن است. اين نمايش ها هم ممكن است تاكتيكي در كسب حمايت بخشي از بدنه ي حكومت باشد و يا مسامحه اي به دليل عدم اعتماد به نفس كمپين و ترس آن از برخورد حكومت. ياد مذهب فقط محدود به هسته كمپين نيست. در اخبار و يادداشت هاي فعالاني كه داوطلبانه به كمپين پيوسته اند، رويكرد ها و نگراني هاي مذهبي ديده مي شود. اين نگراني هاي بخشي از مردم در مواجهه با شيوه فعاليت كمپين است. در اين تلاش هاي متوجه اسلام دو نكته را مي بينيم. نخست نفوذ عمومي مذهب در ذهنيت مردم دنياي معاصر، ايراني و غير ايراني است. و اين يعني كلنجار پيوسته ي بخشي از مردم با آموزه هاي ديني. دوم نفوذ خاص مذهب در دولت توتاليتر تهران است. در تهران شما براي هرنوع ابراز نظر، حداقل بايد يك مسلمان شيعه باشيد.
معيارهايي براي موفقيت
خانم نوشين كشاورز نيا، از فعالين كمپين در پاسخي به انتقادات مربوط به برخورد كمپين با اسلام و وضعيت اقتصادي زنان، علاوه بر خطابه ي عمومي فمينيستي، به دو موضوع اشاره كرده اند. نخست با چپگرا خواندن شخص مورد خطابشان، كمك مي كنند متوجه شويم كمپين طيف متفاوتي را براستي در فعالين خود جاي داده است. چه در مطلبي كه پيشتر در سايت كمپين قرار گرفت، يكي از فعالين در سخني دوپهلو به تعداد 54 نفر اعضاي اصلي كمپين اشاره كرد. و در وبلاگ هاي بعضي از فعالين نيز صراحتا عقايد چپ بروز داده شده است. دومين نكته در سخنان خانم كشاورزنيا درباره حركت پيوسته كمين در جهت احقاق برابري زنان با مردان در قانون، فارغ از محدوديت زماني و يك دستور برنامه ي ويژه است. او به اهميت فعال كردن زناني اشاره مي كند كه تا پيش از اين در جهت كسب حقوق خود بي تحرك بوده اند. توجه اين سوال كه اهداف كمپين كدام است از اهداف به تاثيرات جنبي جابجا مي شود. پس از انقلاب اسلامي و بويژه پس از پايان دوره نخست رياست جمهوري آقاي خاتمي، آوردن مردم به صحنه اجتماعي در ايران توسط نيرويي خارج از حكومت روي نداده است. و اين تغييري است كه مي تواند دولت تهران را نگران كند. آيا كمپين در همين مسير باقي مي ماند؟
■
