*

پوتين به تهران آمد. راستش اخبار مربوط به اجلاس سران پنج كشور ساحلي در تهران را درست پيگيري نكردم جز شوخي هوشمندانه ي پوتين براي مخاطب ايراني، "من فقط وقتي كودك بودم به مادرم قول دادم...،" و نمي دانم در مقايسه با دوره هاي قبل تغيير مشخصي وجود دارد يا خير. خبر آمدن پوتين و چيزهاي بسيار ديگر كه در ذهنم بود جايي به ايده اي رسيد.
****
مثل زماني كه چند نوجوان در زمين بازي فقط همسن و سال ها و آشنايانشان را در محاسبات مربوط به روابط و به عنوان بازيگران ميدان بازي مي شمارند و نه غريبه هاي به گروهشان يا غير همسالان را، در معادلات در سطح ملي، منطقه اي و جهاني هم چنين رفتاري از سوي حاضرين آشناي ميدان طبيعي به نظر مي رسد. نيروهايي به بزرگي و ارتباطات قوم و دولت و منطقه هر كدام در سطح خودشان همديگر را تحت تاثير قرار مي دهند در حالي كه فرد --شهروند-- و خواسته هايش در اين سير طبيعي جايگاهي ندارد. پس خواسته هاي فرد حتي اگر وسعت اجتماعي و ضرورت اجتماعي داشته باشد بدون يك هويت به چشم آمدني كه بتواند صدايش را بلند كند توسط سران حكومت ديده نمي شود و در تصميم گيري هاي لحاظ نمي شود. در اين صورت و در شرايطي كه خواسته هايي به وسعت خرده فرهنگ، اقليت و يا تمام جامعه نماينده و حضوري در جمع بزرگان ندارد، آيا ممكن است، مثلا به دلايل پيشگيرانه و حفظ وضعيت حاضر، پيگيري شوند؟ چگونه و بر اساس چه محاسباتي؟ آن خواسته هاي مردم با چه ابزارها و روش هايي مي تواند در معادلات حاضر شود؟
****
موسي مندلسون (Moses Mendelssohn) در 1783 متني* نوشت كه مي گويند نقشي مهم در ايده هاي مربوط به جدا كردن حكومت از دين و تاثير بسزايي براي اقليت هاي ديني داشت. چند بار خواسته ام درباره ي يهوديان و اسرائيل بنويسم و گمان ها و اسطوره ها درباره ي يهود و اسرائيل و هولوكاست را --كه علتش توجهي است كه رسانه ها در مردم ايران بوجود آورده اند كه همزمان گمراه كننده است و اطلاعات درست در اختيارشان قرار نمي گيرد.-- رد بكنم --اگر از احمدي نژاد بشنوم كه واقعا تصور مي كند هولوكاست نبوده است تعجب نمي كنم.

* Jerusalem ■