شهر گران
شهر زماني بايد محل سكونت باشد كه ضروري است. زماني هزينه ي مسكن در شهر بايد پرداخت شود كه پرداخت قيمت آن، يعني سكونت در شهر، موجه باشد.
يك شهر مجموعه اي بزرگ از امكانات انبوه فرهنگي، تجاري، سياسي، تفريحي و فرهنگي است. براي ادامه ي نوشته فرض كنيم فضاي شهري در زمان ساخت شهر تهي از فضاي مسكوني است. مراجعه ي فرد به شهر هم در هر زمان دليلي دارد. اگر اين مراجعه زياد باشد، معقول به نظر مي رسد كه فرد داخل شهر زندگي كند تا بتواند به امكاناتي كه هر روزه در داخل شهر از آنها استفاده مي كند دسترسي داشته باشد. اما بگذاريد بازبيني كنيم: چه اندازه ساكنين شهر از امكانات آن استفاده مي كنند؟
شايد در مورد تهران به چشم نيايد، پس بگذاريد پاريس را براي نمونه در نظر بگيريم. فردي كه علاقه مندي يا نيازهاي فرهنگي، سياسي، تجاري يا تفريحي فراوان ندارد و يا توانايي مالي اين استفاده را، از بيشتر امكانات شهر استفاده نمي كند، و، استفاده از هر بخشي از امكانات شهر سهم ناچيزي از زندگي روزمره ي او خواهد بود. اين فرد دلايل كمي براي پرداخت هزينه ي اقامت در آن دارد؛ او در شهري است كه براي دسترسي به امتيازات فراواني كه دارد گران است و او از اين امكانات استفاده نمي كند.
■
