اتود براي ايدئولوژي، اخلاق و رسانه (1)

..باشد در روز دگر در سراي دگر مبسوط به تشريح نظرات و افق هايي براي مردمان غيرمتخصص همت گمارده، سراي فاني از پي طي طريق لطف به رعيت وداع كنيم! نوشته زير است از A philosophy of mass art, Noël Carroll, Oxford university press, 1998 (pp. 360-361)

دليل دل مشغولي منتقدان معاصر در علوم انساني با موضوع ايدئولوژي در نسبت با هنر انبوه بي شك بر پايه ي اين تصور آنها است كه پروپاگانداي ايدئولوژي بوسيله ي هنر انبوه اهرم موثري است كه سركوب به لطف آن تا دنياي مدرن دوام آورده است. تصور غالب اينجا اين است كه، بوسيله ي ايدئولوژي، سامانه هاي سلطه آگاهي شهروندان را در اختيار در مي آورند به روشي كه آنها سلطه را قابل قبول مي يابند. ايدئولوژي ممكن است يا براي محاصره كردن مردم با علايق كاذب كه آنها را به بردگي مي كشند عمل كند و يا براي جعل توجيه رسوم اجتماعي بي پايه...
آنقدر كه دغدغه ي منتقدان معاصر درباره عملكرد ايدئولوژيك هنر انبوه حاصل تعهد در برابر عدالت اجتماعي است برنامه ي آنها بي عيب به نظر مي رسد. با اين همه، اين منتقدان اغلب به نظر مي رسد اهميت ايدئولوژي براي تداوم سيستم سلطه ي اجتماعي را بزرگ مي شمارند. در ديد آنها، ايدئولوژي، بويژه در حكومت هاي سرمايه داري، اهرم اصلي سلطه ي اجتماعي است. اما، همانطور كه من در جاي ديگر بحث كرده ام، به همراه ديگران، ساختار چيدمان اقتصادي ممكن است تاثير بسيار بيشتري داشته باشد، در توضيح استمرار سيستم هاي سلطه ي اجتماعي، از ايدئولوژي. ■