نظريه پردازي گروهي
قبلا نوشتم كه چه اندازه ايران به نظريه پردازي آزاد نياز دارد. و شمردم كه از طرفي هم دولت نظريه پردازي آزاد را تحمل نمي كند*، و مجال سياسي، رسانه اي و علمي براي پديداري فرد نظريه پرداز نيست.
اما آيا ممكن است نظريه پردازي آزاد در ايران به شكل گروهي قابل ساخت باشد؟ امكاناتي كه نظريه پردازي گروهي فراهم مي كند شامل امنيت بيشتر، براي تقسيم خطر آزار سياسي بين اعضا؛ قدرت نظريه، با استقلال از دانش يك نفر و بهره بردن از دانش افراد، براي جبران ضعف علمي تربيت شدگان در جامعه ي دانشگاهي ايران؛ گسترش سريع تر نظريه و دريافت بازخورد گسترده تر؛ و پيگيري جدي تر فعاليت در نتيجه ي ترغيب جمعي است.
شايد مواردي كه شمردم ناچيز و يا جاي ترديد باشند، بويژه كه هركدام آنها دوباره به مهارت و توانايي هاي جديدي نياز دارد، يعني مديريت گروه. نحوه ي تعامل افراد با گروه هم تاثير بسياري در پايداري آن دارد.
*شامل اصلاح طلبان؛ حتي بدون در نظر گرفتن منافع شخصي و فرآيندهاي ساخت و پاخت سياسي در فضاي با مختصات فردي، پراكنده و غير حزبي ايران، اصلاح طلبان درك و در نتيجه پايبندي به آزادي ندارند.
■
