آقاي تندي عزيز، معاون محترم دانشجويي دانشگاه هنر، كه در هفته هاي گذشته وقت گرانبهايتان را با مهرباني در اختيارم قرار داديد تا به پرسش هاي من با دقت و وسواس پاسخ دهيد. بايد حق شما را ادا كنم و من نيز طرز نگاه و ديدگاه دانشجويان و بويژه خودم را به شما منتقل كنم. و به شما نشان دهم در چه مواردي آنچه منطق درست و قابل قبول شما و ديگر مديران است اشتباه مي كنيد و قابل پذيرش از سوي من و ديگران نيست. شكل اين انتقال كه به نظر من جمعي بودنش اهميت فراوان دارد هنوز برايمان مشخص نيست.
من همچنان از واكنش هاي طبيعي جمعي دانشجويان دانشكده ي كاربردي حمايت مي كنم. زيرا گرچه دوباره متوجه مي شوم نيرويي بدذات شايد در مشكلات دانشگاه موثر نباشد، اما بخشي از اين مشكلات براي غرور به چالش كشيده نشده ي مديريت دانشگاه است. يا خود درست پنداري بدنه ي آن.
توضيح دادم بر خلاف شما من معتقدم قدرت حكومتي كشور و نمايندگان عضو كميسيون فرهنگي مجلس عده اي بيسواد بي سر و پا هستند، و اين دليل كافي براي پذيرفتن رياست فردي بدون تعهد بي شرط نيست.
اگر با آقاي ايزدي گفتگو كنم شايد نظر بهتري درباره اين احساس مسئوليت مشروط دانشگاه پيدا كنم. احساسي كه بخوبي با آن آشنايم و پروسه ي برخورد با نتايج و تاثيرات ناگوارش را پيشتر با موفقيت تجربه كرده ام. و حتما اين فرآيند را درباره دانشگاه هنر هم اجرا خواهم كرد.
مي دانم كه دانشجويان، دانشگاه و جامعه ي آكادميك ايران مي توانند از آن بهره مند شوند. اعتراضات ما و نگراني هاي شما را مي توانيم بجاي پايان دادن در اعتراضات و تجمعات، خودخوري هاي دانشجويان و بي تفاوتي و ناچاري مديريت دانشگاه، به سمت بهبود مديريت، اطلاع رساني، مشاركت گروهي دانشجويي و ارتقاي كيفي محيط علمي و تصوير دانشگاه هنر در كشور هدايت كنيم.
بدگماني من درباره بدذاتي ها هم با آماري كه از وضعيت خرج بودجه در دانشگاه طي رياست دو رييس قبلي و كنوني بدست مي آورم روشن خواهد شد. شايعاتي مثل عدم صدور اجازه برگزاري فستيوال هرساله ي ما براي اينكه بچه ها نپذيرفتند فستيوال عنوان "پيامبر اعظم" داشته باشد، مشكلات تيم شطرنج دانشگاه كه شما به آن ابراز توجه كرديد، شايعه ي خرج هنگفت بخش بزرگي از بودجه ي پژوهشي امسال براي برگزاري مراسم عاشورا در دانشگاه و بسياري موارد ديگر كه به محكمي بر سر مديريت دانشگاه و احتمالا نهاد رهبري در دانشگاه خواهيم كوفت را نيز پيگيري مي كنيم.
شايد همه در شرايطي ناچار قرار گرفته ايم، اما جدا از دلايل و تصميماتي كه به اينجا منجر شده، جداي از گذشته و با دانش از آن، فردا بايد تغيير كند، و آنچه قابل تحمل نيست.
■
