همه ي راه هايي كه براي كسب حقوق اجتماعي اتان داريد

بعد از نوشتن پست هاي قبلي ام، كه گفتم بايد براي تاثيرگذاري در وضعيت كشور فعال باشيم، حالا فكر مي كنم بايد بگويم كه چه طور اين فعاليت روي مي دهد. در نهايت همه مايليم كه كشوري بهتر داشته باشيم. ايران حقيقتا خانه ي ما است و مي خواهيم در برخورد با يك اروپايي بدون ترديد مليتمان را بگوييم. اما بدون آنكه راهي براي شركت در بهبود كشور بدانيم نمي توانيم كاري هم بكنيم. پس چه بكنبم؟

آغاز

اگر ترديد داريد كه وضع جامعه شما، به شما مربوط نيست، دوباره دقت كنيد. تفاوت بين اينكه دختر همسايه با شورت به حيات خانه اشان مي آيد و اينكه طبق قانون اگر شما دين ديگري غير از دين پدرتان بگيريد كشته مي شويد، مي تواند در تصميم شما موثر باشد. در نهايت اين شيوه زندگي افراد ديگر نيست كه زندگي شما را تحت تاثير قرار مي دهد، بلكه اعتبار دولت و فرهنگ كشور شما است كه مي تواند باعث شرمندگي شما شود. همچنان پيش غير ايرانيان تاكيد كنيد كه دستي براي دزدي در تهران قطع نشده است، اما همزمان براي رفع آنچه مايه خجالت، حتي پيش خودتان، است كمك كنيد. منتظر نباشيد فعالين و گروه هايي كه اسمشان را شنيده ايد تغييري مطابق ميل شما ايجاد كنند. اگر براي اعمال نظر خود تلاش نكنيد، انتظار نتيجه اي را هم نداشته باشيد.

سخن بگوييد

عادت كنيد به آنچه در كشورتان مي گذرد حساس شويد. راحت تر از آن عادت كنيد ايرادات و مشكلاتي كه در زندگي روزمره با آن برخورد مي كنيد را بررسي كنيد. ببينيد اگر كنترل خود شما كافي است، همان كار را بكنيد. اما به تدريج مي بينيد بعضي از مسايل نيازمند راهكاري بزرگتر از توانايي هاي شخصي شما دارد. متوجه مي شويد، دولت ها از اول به همين دليل ساخته شده اند.

اطلاعات

از امروز عادت كنيد درباره رويدادها و آدم هايي كه در جامعه موثرند، درباره قانون، و ساختارهاي حكومت بيشتر بخوانيد. براي اين كار منابع درست را انتخاب كنيد. هرگز درباره جنگ طلبي ايران از يك روزنامه ي اسراييلي نخوانيد و هرگز انتظار نداشته باشيد وزارت اطلاعات آمار واقعي زندانيان سياسي را اعلام كند.

مفيد باشيد

اين تقريبا مهم ترين كاري است كه مي توانيد انجام دهيد، براي خودتان. در نهايت هميشه مي شود براي شلوغ كردن در خيابان عده اي را جمع كرد. براي ياري به اهدافي بزرگتر از اين به گروه ها، آدم ها يا فعاليت ها بپيونديد و سعي كنيد به آن كمك كنيد.
پيش از پيوستن به گروه ها يا فعاليت ها سعي كنيد كمي درباره آنها تحقيق كنيد. ببينيد چه مي خواهند، چه كرده اند و چه سياستي دارند. اگر مطابق با معيارهاي شما نبود يكبار ديگر بررسي كنيد شايد هم بتوانيد از انها حمايت كنيد و هم در جهت درستي اهدافتان را پيگيري كنيد. انتظار نداشته باشيد همه چيز مطابق ميل شما باشد و از اين بابت دلسرد نشويد. در عوض سعي كنيد دليل آنها را پيدا كنيد. اما اگر چيزي به نظرتان كاملا اشتباه است با آن با جسارت برخورد كنيد. براي كسب تجربه كافي در قضاوت درباره ادم ها و رويدادها عجله نكنيد، پيوسته سعي كنيد در رفتار آدم ها وگروه ها دقت كنيد و نظرات و نيازهاي خودتان را هم بررسي كنيد. كم كم نظرات درست تري درباره آنچه بايد رخ دهد خواهيد داشت.

براي تحقق يك جامعه بهتر لازم نيست حتما در يك گروه سياسي فعاليت كنيد. شما در ميان مردم زندگي مي كنيد. با آنها كار مي كنيد، درس مي خوانيد و تفريح مي كنيد. سعي كنيد در اين روابط شخصي نظرات خود را موثر قرار دهيد. مطابق با آنچه فكر مي كنيد درست است رفتار كنيد. البته احترام به نظر آنها را هم فراموش نكنيد. بهترين كار اين است كه در صورت تفاوت فاحش نظرات از بروز آنها در آن رابطه جلوگيري كنيد.

خونسرد باشيد

اگر از آن دسته از افراد هستيد كه با آرامش و توجه با ديگران رفتار مي كنيد، بي دليل عصباني نمي شويد و مثلا بخاطر اينكه دوستتان تركتان كرده در سينما بر سر كناردستي اتان فرياد نمي زنيد، مي توانيد به عنوان بعدي برويد.
اما نگاهي به كارنامه ي خود بياندازيد، و ببينيد اگر در هرچند تحصن كه توانسته ايد شركت كرده ايد، در تجمعات آواز يار دبستاني را بلندتر از همه فرياد زده ايد و متن اعلاميه هاي دانشگاهيتان را نخوانده از جيب مبارك تكثير كرده ايد، بهتر است بازنگري در رفتارهاي خطرناك خود بكنيد. يادبگيريد چطور با حفظ احترام در اعتبار و توانايي ديگران ترديد كنيد. سعي كنيد تصويري واقعي از ديگران و شرايط در ذهن ترسيم كنيد. عادت كنيد اگر پليسي در تحصن شما باتونش را بالا برد پيش دستي نكنيد و با مشت بر سرش نكوبيد. شايد فقط قصد جلب توجه تجمع را داشته باشد. اگر اين مثال ها خيلي به نظر شما محدود به بك موضوع است، سعي كنيد نمونه هاي موازي آن را پيدا كنيد تا تاثير بدي روي جمعي كه شما را در خود پذيرفته است نداشته باشيد
واقع بين باشيد. اگر غذايي كه از بيرون خريده ايد باب ميلتان نبود فحشتان را نثار دولت نكنيد. اما اگر ايراد از دولت بود. ساكت ننشينيد.

درگير نشويد

اين يك قانون است، اول ياد بگيريد تغيير دهيد و بعد ياد بگيريد مبارزه كنيد.
مي گوييد در اين حكومت بسياري چيزها عملي نيست. همينطور است! اگر مي خواهيد از ايران برويد، اين كار را بكنيد و خيال خود را راحت كنيد. اما اگر هنوز در ايرانيد و بهبود زندگي روزمره شما انگيزه كافي براي تلاش به شما مي دهد، درباره آنچه مي توانيد بكنيد فكر بكنيد. بيشترين تاثير را هنگامي داريد كه در يك گروه خواسته هايتان را پيگيري كنيد. اين قانون ديگر را هم در نظر بگيريد، شما براي انجام يك كار نياز به دليل داريد نه انجام ندادنش. اگر نيازهاي شما در جامعه برآورده نشده اند (چه ديسكويي در نزديكي خانه اتن باشد يا آزادي دين يا امكانات محدود شغلي) شما هرگز ابتدا به سراغ انقلاب كردن نمي رويد. پيش از آنكه دوباره بگوييد در ابران نمي شود، ببينيد تاكنون چه تلاش هايي كرده ايد. اگر هيچ تلاشي كرده ايد، آيا به درستي و دانش مديريت، برنامه ريزي و اجرا شده است. پس اگر گروهي از فعالين را ديديد كه در جهتي در راستاي خواسته هاي شما و بدون خشونت حركت مي كنند پيوستن يا حمايت فعال از آنها را بررسي كنيد.

اطمينان به نفس داشته باشيد

لازم نيست مهارت هاي يك پارتيزان را داشته باشيد يا بينش عميق يك تئوريسين را تا به فعاليت هاي جمعي اجتماعي و سياسي بپيونديد. سعي كنيد از جايي كه تواني اش را داريد، و به عنوان تمرين، با يك گروه كوچك فعاليت اتان را آغاز كنيد. مي بينيد كه بسياري از ديگر اعضاي گروه هم خودشان در حال كسب تجربه اند. به خودتان فرصت دهيد مهارت هاي موثر بودن در يك جمع را كسب كنيد. حتي درباره اش مطالعه كنيد. به تدريج مطابق ميل و استعداد خود در جايگاهي قرار مي گيريد كه تصميمات و نظرات شما پذيرفته مي شوند.
از ندانستن نترسيد. رهبران جنبش هاي اجتماعي الزاما از شما باهوش تر، باسواد تر يا عاقل تر نيستند. اما نظرات و عقايدشان را براي خودشان معلوم كرده اند. شما هم اگر تا امروز اينطور نبوده، به تدريج نظرات خود را شكل مي دهيد. اگر در جمعي بيرون از دفتر يك استاد فلسفه نشسته ايد و كسي نظر شما را با واژه هايي كه شما نمي شناختيد رد كرد، يا قصد ترغيب شما را با يادآوري نام مكتب هاي اجتماعي داشت، با اطمينان از او بخواهيد نظر خود را به روشني و به زبان ساده بيان كند. ■